Zaparcia u dzieci

Zaparciem lub zatwardzeniem nazywamy zbyt długie odstępy pomiędzy wypróżnieniami (rzadziej niż 2 razy w tygodniu) i czy też lub oddawanie stolców z dużym wysiłkiem. Jednak nie każdy problem z wypróżnieniem u dziecka oznacza zaparcie. Warto zatem wiedzieć, jak rozpoznać ten problem i jak z nim walczyć.

Jak powinno być?

Prawidłowy stolec ma konsystencję pasty do zębów i dziecko oddaje go bez wysiłku. Zaparcia dzieci to problem, którego nie wolno lekceważyć, dlatego należy obserwować dziecko, aby kontrolować jego ewentualne trudności z wypróżnianiem.

Po czym rozpoznać tą dolegliwość?

Charakterystycznymi objawami zaparć są głównie twarde, obfite stolce oddawane rzadziej niż 2 razy w tygodniu. Często występuje również brudzenie bielizny oraz ból przy defekacji. Wiele dzieci przy zaparciach przyjmuję postawę retencyjną, tzn. zastyga w bezruchu zaciskając pośladki i krzyżując nogi. Postawa ta ustępuje w momencie ustania czucia parcia.

Przyczyny zaparć u dzieci

Prawdę mówiąc, niewiele dzieci cierpi na tą dolegliwość z powodów chorobowych. U większości przyczyną zaparć są przejściowe zaburzenia pracy jelit. Zaparcia u dzieci mogą się również pojawić w wyniku świadomego wstrzymywania wypróżniania, niewłaściwej diety, niepełne wypróżnianie wynikające z pośpiechu, przyjmowania zbyt dużych dawek witaminy D3. Stres wynikający np. z rozpoczęcia nauki, pójście do przedszkola czy też nowa opiekunka również może powodować zatwardzenie.

Groźne następstwa!

Jak już wcześniej wspomnieliśmy - zaparć nie należy lekceważyć! Brak regularnego wypróżniania powoduje zaleganie mas kałowych w odbytnicy, co z kolei może prowadzić do rozciągania jej ścianek i upośledzenia czucia potrzeby wypróżniania lub popuszczania. Mający zaparcia kilkulatek cierpi na przewlekłe bóle i wzdęcia brzucha, ma nudności i wymioty, coraz mniejszy apetyt. Wolniej też rośnie i przybiera na wadze. Nieleczone zaparcia mogą również prowadzić do moczenia nocnego, ponieważ rozszerzona odbytnica wywiera nacisk na drogi moczowe zmniejszając pojemność pęcherza moczowego.

Jak leczyć?

Przede wszystkim, dziecko cierpiące na zaparcia należy zaprowadzić do pediatry. Niezależnie od wystawionej diagnozy, dziecku trzeba będzie pomóc usunąć zalegające w jelicie masy kałowe.
Aby to zrobić, zaleca się wykonać wlewki z roztworem soli fizjologicznej lub fosforanów, które rozmiękczą stolec i ułatwią bezbolesne wypróżnienie. Po doprowadzeniu dziecka do stanu w którym regularnie oddaje kał, dziecko przyjmuje syrop na zaparcia, np. Lactulosum lub Forlax aby w pełni osiągnąć pożądany efekt wyleczenia.

Na lekach koniec?

Na samej kuracji lekami nie należy poprzestawać. Po unormowaniu wypróżniania u dziecka należy zadbać, aby dziecko piło dużo wody mineralnej oraz co najmniej raz dziennie szklankę soku warzywnego. Trzeba również zwrócić uwagę na dietę dziecka, która powinna obfitować w surowce warzywa i owoce (z wyjątkiem bananów, gotowanej marchewki i tartych lub pieczonych jabłek, które działają zapierająco). Jego dieta musi być bogata w błonnik, dlatego warto zadbać aby spożywał duże ilości pełnoziarnistych makaronów, pieczywa, płatki z pełnych ziaren zbóż.